VAN DRUIPNAT TOT WIND- EN WATERDICHT

Dankzij de voorbije schitterende zomermaanden konden alle muren van het schoolgebouw mooi uitdrogen. Aanvankelijk waren we dan ook in de wolken toen begin september enkele oude ramen beneden werden uitgebroken. Het zag er immers naar uit dat we snel nieuwe ramen konden verwachten. Helaas lieten deze nog even op zich wachten en sloeg het weer behoorlijk drastisch om. Op zolder hadden we op dat moment nog geen scheidingsmuur met de aanpalende loft, die langs de achterzijde bijna helemaal was opengewerkt voor een bijzonder grote raampartij. Regenweer en een gure wind herschiepen dus ook onze zolder tot een poel waarin werken quasi onmogelijk werd.

Het water stroomde bovendien ook langs het trapgat naar de eerste verdieping, waar de reeds geplaatste houten constructiewanden mogelijk gevaar konden lopen. Gelukkig kwam het niet zover. Al het water werd weggetrokken en de openingen in het dak werden zo goed mogelijk voorlopig gedicht. Er kwam ook zo snel mogelijk een scheidingswand op de zolder waardoor het niet meer langszij bij ons binnen kon regenen.

Uiteindelijk werden rond half oktober alle overige oude ramen uitgebroken en vervangen door nieuw houten schrijnwerk. We verwachten dat ons deel nu snel wind- en waterdicht zal zijn. In de loop van de komende maand zullen de raampartijen in de nok van het dak worden geplaatst, evenals het raam met de deur naar het avondterras. Bovendien kijken we ook uit naar de plaatsing van de zwarte aluminium doos die in de benedenverdieping dienst zal doen als toegang tot ons huis.

Zelf hebben we ook niet stilgezeten. In een vroeger artikel over isoleren hebben we al uiteengezet hoe we zowel thermische als akoestische isolatie voorzien, door middel van voorzetwanden. Over de hele eerste verdieping en al een deel van de zolder, werden de afgelopen weken alle houten latten geplaatst die in een latere fase afgewerkt worden met gipsvezelplaten. 

'BOUWVERLOF' DEEL 3

Het laatste deel van de vakantie en de eerste weken van het schooljaar offeren we op aan de plaatsing van de ventilatie. De ruimte waarin het ventilatietoestel komt te staan, werd eerder al uitgezet met behulp van stijlwanden. Het hokje creëerden we in het sanitair deel van de kinderen, precies op de plaats waar zowel luchtaanvoer als –afvoer vlot kunnen worden aangesloten. Bovendien kunnen ook alle buizen gemakkelijk van hieruit vertrekken. Er is net voldoende plaats voorzien om het toestel hier kwijt te kunnen. Naast de ventilatie unit slorpen ook de buizen van het ventilatiesysteem erg veel plaats op. Ze hebben een diameter van 16 cm waardoor het geen eenvoudig puzzelwerkje is om alle vertrekkende en toekomende buizen netjes op hun plaats te krijgen. Bovendien kronkelen de buizen laag onder het dak, wat werken op deze plaats erg moeilijk maakt. Toch lukt het om met enig geduld en doorzettingsvermogen op een erg beperkt oppervlak een weelde aan buizen te voorzien. De kanalen worden vervolgens van hieruit verdeeld over de verschillende ruimtes in onze toekomstige woning.

Intussen hebben ook de werkmannen van de cascoaanneming niet stilgezeten. De dakgoten werden vernieuwd en er kwamen nieuwe regenwaterafvoeren. We zagen hoe graafmachines de voormalige speelplaats inruilden voor een reeks regenwaterputten en septische putten. Het leidingwater werd aangesloten, evenals de elektriciteits- en gasvoorzieningen. In het dak werden de kleinste zwarte aluminium ramen geplaatst en op de zolder kwam een constructie waarop later de parallelle schuiframen in de nok komen te rusten. Verder werd ook de gevel gereinigd en kregen alle lintelen boven de ramen een schilderbeurt. Ook het muurtje dat het gebouw aan de zijde van de Schoolstraat wat privacy verleent, werd gereinigd en opnieuw gevoegd. De luifel voorzag men van een nieuwe waterdichte dakbedekking en de onder- en binnenkanten kregen alvast een laagje witte verf.

'BOUWVERLOF' DEEL 2

Omdat we elektriciteit willen beginnen voorzien, moeten we dringend op zoek naar geschikt schakelmateriaal voor ons huis. Bovendien zullen we ook al keuzes moeten maken voor de toekomstige verlichting. Het doet wat vreemd aan om in deze fase van de renovatie over afwerking en details te beslissen, al vormt het een leuke afwisseling naast het constructieve werk.

In de eerste plaats gaan we langs bij een installateur die een zelfbouwpakket aanbiedt. Deze firma werkt uitsluitend samen met Niko en gebruikt signaalkabels. We overlopen samen onze plannen en kiezen voor vrij gewone schakelaars en stopcontacten om een startprijs te kunnen bepalen. Mooier schakelmateriaal en een alarminstallatie beschouwen we als optioneel. De offerte die voor ons project wordt gemaakt, valt echter wat tegen. We zitten een stuk boven het vooropgestelde budget en moeten voor die prijs dan nog genoegen nemen met schakelmateriaal dat we niet echt mooi vinden. We vragen ons af of signaalkabels voor ons – naast de meerprijs van de teleruptoren – ook wel een meerwaarde opleveren.

Ten opzichte van de traditionele bedrading kun je aan signaalkabels wel wat voordelen toekennen. Zo moet er minder in muren worden ingeslepen en is deze manier erg flexibel omdat de verbinding tussen de schakelaars en de lichten in de elektriciteitskast wordt gemaakt. Dat betekent dat elke schakelaar in principe een andere functie kan krijgen. Ook is dit systeem geschikt om domotica te integreren.

We zijn echter niet van plan om domotica te gebruiken in onze woning. Er zijn geen rolluiken of zonweringen die automatisch bediend moeten worden en de ‘alles uit’-knop lijkt ons niet veel meer dan een aardigheidje. Daarnaast kun je ook perfect sfeer creëren door manueel enkele lichten te bedienen, de zogenaamde scenario’s zijn voor ons dus ook geen echte meerwaarde. We zijn dan ook eerder geïnteresseerd in schakelmateriaal dat met klassieke bekabeling werkt en informeren ons nog bij enkele speciaalzaken.

Hoewel men ons in zo goed als elke zaak probeert te overtuigen om voor Niko Home Control – domotica dus – te kiezen, blijven we koppig zoeken naar strakke schakelaars die geen signaalkabels nodig hebben. Uiteindelijk gaat het in dat geval om een keuze tussen Niko en BTicino. Deze laatste is overigens het enige merk dat meer dan twee klassieke schakelaars in één afdekplaatje kan verenigen. Bij Niko levert dat dan alleen maar een lange reeks plaatjes en schakelaars op, wat niet zo mooi en strak oogt. Bovendien krijgen we advies en hulp van iemand uit onze familiekring die over voldoende kennis over deze materie beschikt én ervaring heeft met het plaatsen van BTicino.

Na wekenlang wikken en wegen, hakken we de knoop door. We kiezen voor doe-het-zelf klassieke elektriciteit, afgewerkt met livinglight air schakelmateriaal van BTicino. Op alle verdiepingen worden alvast de kabels naar alle schakelpunten en stopcontacten voorzien.

'BOUWVERLOF' DEEL 1

Omdat we in juli en augustus vakantie hebben, kan er flink worden doorgewerkt. De term ‘bouwverlof’ krijgt voor ons dus een nieuwe invulling. We nemen in de eerste plaats de tijd om de indeling van de ruimtes definitief vast te leggen. Over de benedenverdieping moet niet veel worden nagedacht. Het enige pijnpunt daar is de oriëntatie van de wc, waarvan de wanden het bordes van de trap ondersteunen. Op de eerste verdieping worden meer scheidingswanden aangebracht. We verdelen het klaslokaal hier immers in een open structuur, waarbij een vierde als badkamer fungeert, een ander vierde als slaapruimte en de resterende ruimte een lang bureaumeubel met aangrenzende kastenwand bevat. De scheidingswanden worden al voorzien door middel van een houten constructie. We kiezen er echter voor om de wanden slechts 2 meter hoog te maken, om lichtinval te maximaliseren en om de authenticiteit van het klaslokaal te blijven voelen.

De zolderruimte blijkt een grotere uitdaging te zijn. We zullen deze verdieping niet meteen gebruiken omdat de kindjes vooralsnog te klein zijn om er alleen te slapen. Daardoor hebben we ons nog niet te veel zorgen gemaakt over de indeling ervan. Niettemin willen we hier naast een slaapruimte ook een badkamer, wc, een berg- en technische ruimte voorzien. We moeten dus echt wel zicht krijgen op de indeling ervan om sanitair, elektriciteit en ventilatie te plaatsen.

De ruimte zelf is iets meer dan 60m² groot en toch levert het problemen op om al deze functies er netjes in te krijgen. Ten eerste zitten er ontzettend veel ramen in het dak. Aan de voorzijde zijn dat vier dakvlakramen, die niet kunnen worden geopend. Aan de achterzijde komen een grote dakkapel ter hoogte van de trapopening en verder nog twee velux ramen. Ook zit er in de nok van het dak een soort lichtstraat. Aanvankelijk lijkt het erop dat we beide velux ramen in de technische ruimte moeten integreren. We willen er immers zo weinig mogelijk plaats aan opofferen en ook kunnen we zo vermijden dat afvoeren en ventilatiekanalen de zolder doorkruisen en het kostenplaatje van de chape verhogen. Anderzijds vinden we het geen optie om de enige goed bereikbare ramen die we wel kunnen openen in een afgesloten technisch ‘hok’ te verstoppen. Het is een dilemma waar we menig zomeravonden mee doorbrengen. Elke mogelijke oplossing botst op weerstand, nu eens zijn het beperkingen in afmetingen, dan weer te veel plaatsverlies en vaak levert de opstelling problemen op voor de dakafvoeren van de condensatieketel en het ventilatietoestel.
 

Uiteindelijk slagen we er toch in om bijna drie vierden van de zolder open te laten en alle functionele ruimtes te verenigen. We kunnen alle bezwaren wegwerken door het idee van één technische ruimte te laten varen en een opdeling te maken in een ‘ventilatiehok’ en ‘technische ruimte annex berghok’. Nu kunnen de velux ramen het toilet en de wastafel en douche verlichten, worden de dakafvoeren op correcte tussenafstanden geplaatst en houden we nog voldoende ruimte over om een kastenwand te voorzien die de scheiding vormt met het slaapgedeelte. Bovendien blijft er ook flink wat lege ruimte over om te spelen of later voor een zithoek.

We beschouwen deze indeling dan ook al snel als de beste optie en beginnen ook hier de scheidingswanden te plaatsen. We kiezen opnieuw voor een houten constructie die ditmaal wel tot aan het dak reikt om geluidsoverlast te beperken.

SANITAIRE VOORZIENINGEN

Voor de vloerverwarming en de sanitaire voorzieningen zijn we in zee gegaan met een zelfbouwfirma. Het is de eerste keer dat we zelf zo’n grootschalig verbouwproject aanvatten en we laten ons graag nog wat begeleiden voor klussen die we nooit eerder deden. Nu er opnieuw vaste grond onder onze voeten is, kunnen we aan het sanitair beginnen. De levering van al het bestelde materiaal loopt vlot en gaat gepaard met een woordje uitleg. Eerst en vooral zetten we de plattegronden in krijt uit op de ondervloer. We moeten nu echt zeker zijn van de indeling van de ruimtes. We starten op de eerste verdieping met de afvoeren van de badkamer en de wasruimte en plaatsen daags nadien ook alle wateraanvoeren op deze verdieping. Vervolgens doen we hetzelfde voor het gelijkvloers, waar de keuken en het toilet van aan- en afvoeren moeten worden voorzien. Met de bovenverdieping besluiten we nog wat te wachten. Er wordt om dit moment aan de dakvlakramen gewerkt en bovendien staan er nog geen scheidingswanden op de zolder.  

Daarnaast starten we ook een ander werkje. Op het gelijkvloers en de eerste verdieping bevinden zich binnenmuren die de klaslokalen van de gang scheiden. Naast een deur zitten in deze muren telkens twee grote raampartijen die in het verleden al werden geschilderd. Boven is dat in het wit, op de benedenverdieping donkerbruin. De muren en ramen moeten worden behouden volgens de bepalingen van de erfgoeddienst, maar we willen ze netjes restaureren en dus besluiten we alle verflagen geduldig af te branden. Waar het glas gebroken is, zullen we dit ook vervangen. Het wordt een hele klus om alle houten ramen van hun verf te ontdoen, te schuren en op te lappen, maar het resultaat zal ons ongetwijfeld voldoening schenken. 

GRONDWERKEN

Nadat we de vloertegels van het gelijkvloers uitbreken, moet de onderliggende zavel worden verwijderd. Verrassend genoeg blijkt daaronder een soort verharde basis van grof puin te liggen. We ontdekken ook dat er oorspronkelijk ook vooraan in het gebouw een gang moet zijn geweest. Onder de zavel duikt immers een restant van een muur op.

Voor we een nieuwe vloerplaat kunnen gieten, moeten alle afvoerbuizen en aansluitingen worden voorzien. We kunnen in de gang echter niet diep graven omdat onder dat deel van het gebouw een oude regenwaterput zit die nog niet werd opgevuld. Dat zorgt voor wat puzzelwerk om de buizen onder de juiste hellingsgraad naar de voorkant van het gebouw te krijgen. We gaan voor een daling van anderhalve centimeter per meter, waardoor het water geleidelijk wordt afgevoerd en vuildeeltjes niet achterblijven in de buizen. Tussen de gang en leefruimte creëren we een diagonaal stukje waar de buizen dieper in de grond zinken om vervolgens opnieuw zeer geleidelijk af te lopen.

Hoewel het ingraven van afvoerbuizen een eerder grof werk lijkt, is een zekere nauwkeurigheid van belang. Het duurt dan ook wel eventjes voor de buizen hun definitieve rustplaats hebben gevonden, met de precieze hellingsgraad en de afvoeropeningen op de juiste plaats. Aansluitend voorzien we ook de buizen waar water en gas de woning zullen binnenkomen.  Alvorens we een nieuwe vloerplaat gieten, brengen we nog een beschermende folie aan. Dit zorgt ervoor dat de betonplaat goed kan uitdrogen en houdt opstijgend vocht vanuit de ondergrond tegen. Tot slot bedekken we de hele ruimte met wapeningsnetten. Zo is de ondervloer bestand tegen eventuele trekkrachten waardoor de plaat zou doorbuigen.

Het gieten van de vloerplaat zelf is een kort maar intensief werk. Dankzij hulp van familie en een verantwoordelijke van de cascoaanneming is de klus op een halfuur netjes geklaard.